De woningbouwwet van 9 juli 1971, beter bekend als de wet Breyne, biedt de bouwer van een huis en de koper van een te bouwen woning (verkoop op plan – aanneming sleutel op de deur) een uitgebreide bescherming op verschillende vlakken. Deze wet is dwingend, wat betekent dat men er niet kan van afwijken.
Zo moet de toekomstige eigenaar een volledige en correcte informatie krijgen. Een aantal vermeldingen moeten in de schriftelijke overeenkomst staan.
De woningbouwwet garandeert de toekomstige eigenaar onder meer:
- bij het sluiten van de overeenkomst mag het voorschot maximaal 5 % van de totale prijs bedragen;
- strikte betalingsmodaliteiten: het saldo is opeisbaar in gedeelten die niet hoger mogen liggen dan de prijs van de al uitgevoerde werken;
- een vooraf vastgestelde totaalprijs;
- de oplevering gebeurt verplicht in 2 fasen: een voorlopige en een definitieve, waar minimum 1 jaar tussen moet liggen;
- er is een verplichte waarborg die kan gaan tot 100 %;
- strenge aansprakelijkheidsregels: de verkoper is niet alleen aansprakelijk voor verborgen gebreken, ook de tienjarige aansprakelijkheid voor zware, zelfs zichtbare gebreken, rust op hem.
De wet verwacht ook van de notaris en de architect naast een algemene informatieverplichting, een bijzondere tussenkomst en controle.
Wanneer in de overeenkomst iets staat dat strijdig is met deze wet worden deze clausules als ongeschreven beschouwd.
Bron: FOD Economie
Commentaires récents